Het richten van de aandacht Kleuters

 

Een groepje kinderen zit met hun juf in een halve boog om een tafeltje waarop een paar oudste kleuters achter een fraai gekleurde doek een aantal voorwerpen hebben verstopt. Twee helpers houden de doek zo dat de anderen er niet achter kunnen kijken.

Een van hen, Martha, neemt het woord:

 

Martha:	"Welkom, welkom, dit is de tovertafeljullie moeten raden wat het is.
	(Onder het doek wordt gerommeld en er klinkt een scheurend geluid.) Papier, papier... (Iedereen roept door elkaar en juf helpt om de aandacht weer te richten door te vragen:)
Juf:	Ilse, wat denk jij dat het geluid was?
Ilse:	Papier
Juf:	Martha, was dat zo?
Martha:	We bedoelden wat voor papier.
Leon uit de kring:	Laat dan nog eens horen.
	(Nu is het heel stil. Er wordt niet meer geroepen en iedereen luistert naar het scheuren. Enkele kinderen die verderop in het lokaal aan het spelen zijn worden ook stil en luisteren heel even mee)
Martha:	Wie weet het?
Leon (aarzelend):	Ik denk een krant of zo.
Martha:	Ja, dat is wel goed; het is een soort zacht papier.
	(Nog drie geluiden worden zo herkend. Dan neemt Yaron het woord:)
Yaron:	Wie durft er met een blinddoek aan?
	(Na wat aarzeling en heen en weer gepraat suggereert juf dat dat maar een oudste kleuter moet zijn. Daarop voelt Jeffrey zich aangesproken. Hij krijgt een blinddoek om)
Yaron:	We doen 'wie ben ik?' Hij wijst Jessica aan die hem niet begrijpend aankijkt. Op luide fluistertoon legt hij uit dat je dan 'piep' moet zeggen.
Jessica:	Moet ik nu piep zeggen?
Jeffrey:	Het is Jessica."

 

Na wat oefenen begrijpt iedereen de bedoeling en spelen de kinderen het spelletje verder. Ook als juf wegloopt omdat zij ergens anders nodig is, gaat het spel een tijd ongestoord door.

De jongste kinderen lopen het eerst weg en gaan een eindje verderop muisje spelen. Ze piepen wat af. Juf geeft ze een plekje iets verder weg, omdat ze anders het raadspelletje wel erg moeilijk maken.

De kinderen kennen dit spel, omdat de juf het ook wel eens klassikaal in de kring met ze speelt. Ze heeft diverse vormen waarin ze dat doet, zoals

• Kinderen wijzen met gesloten ogen aan waar een geluid vandaan komt, dat een kind maakt dat met een belletje achter de kring rond loopt.
• Een kind dat gehurkt met gesloten ogen op de grond zit hoort hoeveel anderen er zachtjes achter zijn komen zitten.
• Een geblinddoekt kind moet raden wie: 'tik, tik, tik, wie ben ik?' zegt, terwijl het op de rug wordt getikt door het betreffende kind.